Kobieta to ma...

...czasem przekichane.
Mąż właśnie zakończył codzienna porcję ćwiczeń, a ja się spociłam. Nie rozumiem za bardzo tego powiązania, ale nie będę wnikać. Jest to jedna z nieodgadnionych tajemnic międzyludzkich więzi, tak jak rozumienie się bez słów i objawy ciąży u współmałżonka. Niestety, a może stety część przeżywanych w życiu "atrakcji" zarezerwowana jest tylko i wyłącznie dla jednej strony.
Ostatnio - dzięki temu, że jestem kobietą - mogę zaznać wyjątkowo silnych wahań emocjonalnych w tę i nazad. Globus i irytacja ustąpiły miejsca rozczulaniu się nad wszystkim. Wzruszam się filmami, "Wiosną" Vivaldiego, mężem jedzącym pomidorową. Ryczę jak bóbr i mam wapory "bo mi się przypomniało, jak pięć, piętnaście, dwadzieścia lat temu...". Starych zdjęć wolę nie wyciągać - histeria murowana.

Między wzruszeniami leżę i kwiczę bo - jak na kobietę przystało - cierpię z wiadomych przyczyn (tego chyba nie trudno się domyślić biorąc pod uwagę powyższe huśtawki). Nie dość więc, że cierpię fizycznie to i emocjonalnie mnie skręca. Pocieszam się, że doznam oczyszczenia duchowo i z toksyn. Cera wypięknieje, czy coś w tym stylu. W końcu nowa krew - nowa tkanka - nowe życie, brak pryszczy. Tylko po kiego to tak boli??? No i tu - niestety - trzeba przyznać, że więź owego współodczuwania na poziomie bólowym nie działa. Może i dobrze - jedna zamęczona persona wystarczy. Wystarczyć też musi obiad odgrzewany, wczorajszy oraz pranie wykonane w niewielkim zakresie. Przytulanie wskazane.
Facet to ma przekichane...
:)